Grote diversiteit in de talen van Europa. Het blijkt dat bijna geen
enkel land eentalig is; IJsland, Denemarken en Portugal lijken de enige uitzonderingen te zijn. Bron: SB Language Maps (2012): https://languagemaps wordpress.com/2012/11/18/languages-of-europe/ Het officiële motto van de Europese Unie is ‘eenheid in verscheidenheid’. Dit blijkt duidelijk wanneer het over cultuur en politiek gaat, maar in Europa is er ook diversiteit in talen. In de instituties van de Europese Unie wordt voornamelijk Engels en Frans gesproken, maar andere talen kunnen ook gebruikt worden in de meeste instellingen van de EU (Athanassiou, 2006, p.9). In totaal heeft de Europese Unie 23 officiële werktalen. Daarnaast zijn er nog vele regionale talen en minderheidstalen, zoals het Catalaans, het Baskisch en het Galicisch in Spanje, het Welsh in Groot-Brittannië en het Bretons in Frankrijk. Deze talen worden vaak wel erkend door wetten van de landen waar deze talen worden gesproken, maar deze regionale en minderheidstalen hebben geen officiële status in de Europese Unie. Wel worden ze genoemd in het ‘Europees Handvest voor regionale of minderheidstalen’ 
Eenheid in diversiteit. Bron: Contemporary History (2011). https://contemporaryhistoryusj wordpress.com/author/maguimag/ Natuurlijk is Europa niet het enige gebied waar veel verschillende talen gesproken worden. In een land als India worden nog veel meer verschillende talen gesproken binnen één land, dan in de hele Europese Unie, die uit 28 verschillende landen bestaat. Eigenlijk zijn er maar weinig landen waar maar één taal gesproken wordt. Er is wel een verschil in hoe daarmee wordt omgegaan in de verschillende landen. In Frankrijk, waar behalve het Frans ook nog Bretons, Occitaans, Picardisch en een aantal andere talen gesproken wordt, is Frans toch de enige officiële taal. 
Meest gesproken talen in de Europese Unie. Bron: European Tribune (2008): http://www.eurotrib.com/comments/2008/5/12/72629/8439/123 Doet de Europese Unie genoeg om bedreigde talen te beschermen? Er bestaat een classificatie van bedreigde talen, om aan te geven in welke mate een taal bedreigd is, waarbij fase 1 een lichte bedreiging weergeeft, en fase 8 de fase waarin de taal bijna uitgestorven is. Deze classificatie van Fishman lijkt veel op die van bedreigde diersoorten, of op schaal van Richter, die gebruikt wordt om de sterkte van aardbevingen uit te drukken (Leeuwen, v., 2015, p. 42). Volgens een rapport geschreven voor het Europees Parlement hebben op dit moment zo’n 100 Europese talen de status ‘met uitsterven bedreigd’. Als voorbeelden worden genoemd: Bretons, Manx en Jiddisch (Europees Parlement, 2013, p. 1). Veel van deze talen worden al beschermd door het ‘Handvest voor Regionale en Minderheidstalen’, maar dat bleek voor sommige talen niet te helpen. Een recent voorbeeld is het Lijfs, een taal die werd gesproken in Letland, en verwant was aan het Fins en Ests, waarvan de laatste moedertaalspreker in juni 2013 overleed (The Guardian, 2013). 
Tweetalig bord langs de grens van het graafschap Cornwall in het Verenigd Koninkrijk. Misschien hoort ‘Kernow a’gas dynergh’ in de toekomst wel in de geschiedenisboeken thuis. Bron: The Telegraph. http://www.telegraph.co.uk/news/politics/10783741/Cornish-to-be-given-national-minority-status.html Hetzelfde zou in de toekomst ook kunnen gebeuren met talen zoals het Cornish, het Sorbisch en het Laps. Ze worden wel erkend en beschermd door de Europese Unie, maar dat is nog altijd geen garantie dat ze zullen blijven bestaan. Het lijkt erop dat de Europese Unie niet veel meer kan doen dan wat op dit moment al gebeurt. Als een taal echt bedreigd wordt met uitsterven, is er vaak al niets meer aan te doen, omdat de weinige laatste overlevenden vaak al hoogbejaard zijn. De laatste sprekers voelen er vaak niet veel voor om de taal nog door te geven aan kinderen. Ze zeggen dat ze beter een andere taal kunnen leren, want aan de taal van hun ouders ‘hebben ze toch niets’. Hoe zal de toekomst van Europese talen eruit zien? Het lijkt erop dat het Engels een nog belangrijkere rol gaat spelen dan nu het geval is. Engels wordt overal in Europa geleerd, vooral op middelbare scholen, maar vaak ook al op basisscholen. Daarnaast zijn er nog vele groepen mensen die het Engels leren voor hun studie, werk, of omdat ze veel contact hebben met mensen die in andere landen wonen. Waarschijnlijk zet deze trend door, hoewel er ook veel mensen zijn die talen als Frans, Spaans en Duits leren. Het Engels is ook steeds populairder in de nieuwere lidstaten van de Europese Unie, vooral de landen van het voormalige Oostblok. Een groot aantal daarvan is in 2004 en in 2007 toegetreden tot de EU (De Swaan, 2007, p.1). Veel van de inwoners van deze landen spreken behalve hun eigen taal ook Russisch, omdat deze taal verplicht was in het communistische tijdperk. Na de val van de muur in 1989 keerden veel mensen zich daar af van de Sovjet-Unie en alles wat Russisch was, en leerden Engels, want dat vonden ze de taal van vrijheid, democratie en de toekomst (De Swaan, 2007, p.3). Centraal en Oost-Europa zal waarschijnlijk in de komende jaren nog een belangrijkere rol gaan spelen, door de snelle ontwikkelingen op economisch, maar ook cultureel en politiek gebied. De handel met dit gebied is tegenwoordig veel groter dan voor 1989, er wordt nog veel geïnvesteerd in infrastructuur en de meeste landen hebben inmiddels een overgang van een socialistische naar een markteconomie doorgemaakt. Ook binnen de instellingen van de Europese Unie denk ik dat het Engels nog een belangrijkere rol gaat spelen. Nu wordt daar vastgehouden aan het principe van meertaligheid en de gelijkwaardigheid van alle talen, maar dit heeft als belangrijk nadeel dat er veel moet worden vertaald door tolken – en dat is tijdrovend en kost veel geld. Op dit moment zijn er ook nog landen waar het Engels nog niet zo’n belangrijke rol speelt als in bijvoorbeeld Nederland en Denemarken. In landen als Spanje, Frankrijk en Italië is de kennis van Engels vaak toch beperkt, en spreken veel mensen liever hun eigen taal. Dit zie je ook in het Europees parlement, waar de Europarlementariërs vaak nauwelijks Engels of Frans spreken – en soms zelfs geen andere taal dan hun eigen taal (De Swaan, p. 9). Of alle Europeanen in de toekomst zijn eigen taal zal opgeven en in plaats daarvan Engels zal gaan spreken, valt niet te zeggen. Deze ontwikkeling lijkt mij persoonlijk onwaarschijnlijk, want talen als het Duits en Frans worden ook door een groot deel van de Europese bevolking gesproken. Kleinere talen als het Nederlands, het Tsjechisch en het Zweeds zullen het misschien wat moeilijker krijgen, maar ze worden toch door grote gemeenschappen gesproken. De grootste uitdaging voor de Europese Unie ligt waarschijnlijk in het behoud van de regionale en minderheidstalen, waarvan sommige nog maar zeer weinig sprekers hebben.
Tag: European Charter for Regional or Minority Languages
Language policy in Europe
While the European Union is expanding and integrating at a rapid pace, more languages are becoming official languages of the EU. This diversity of languages makes an effective language policy a necessity. However, apart from all these national languages, there are even more regional and minority languages in Europe. Furthermore, with the increasing global dominance of the English language, a controversial debate has erupted on whether to use English as the main official language of the European Union. This article deals with the Implications of the European language policy, the European policy towards regional and minority languages, and the future of language policy in Europe.
Languages of Europe
The European Union itself focuses on the official languages of its member states. All of the 24 first official languages of the EU member states are working languages of the EU. While the EU funds projects to preserve regional and minority languages, it regards the Charter for Regional or Minority Languages as the main basis for the preservation of these languages within Europe. The EU, however, does support multilingualism within Europe by means of the Erasmus program. One of the purposes of Erasmus is to stimulate students into learning other languages. These languages courses, however, are not a compulsory part of the Erasmus program and therefore many students choose to not learn these languages as they can often follow their courses in languages such as English, French or German. A compulsory language course however, might deter people from choosing to study abroad. A possible solution could therefore be to increase the Erasmus grant for people who decide to follow these language courses. However, while this might stimulate the learning of the national languages of other member states, it generally does not apply to regional or minority languages.
The European language policy on regional and minority languages is based on the Charter for Regional or Minority languages. It was adopted in 1992 by the Council of Europe and is aimed at preserving regional and minority languages in Europe. While several larger member states of the Council of Europe like France, Italy and Russia which signed the treaty have not ratified it, the majority of European states have. While the charter certaintly helps in promoting and preserving endangered languages, it also has a weakness. It only applies to languages that are not the official language of the state. As a result, Irish, while being an endangered language itself, did not fully benefit from the treaty as it is an official language of Ireland. However, the charter was applied to Irish in the United Kingdom together with other languages such as Welsh and Scottish as they are only the official languages of subnational entities. For the same reason, languages such as Catalan and Galician fall within the charter. This is a serious shortcoming of the charter, as languages like Irish, Welsh, Luxemburgish are national languages, but are still endangered. Another shortcoming is the lack of a legal retribution. While it is a legally binding treaty that has been signed by many states, there is no governming or legal entity that can safeguard the execution of the charter and possibly fine a member state if it does not properly execute it. The main responsibility, therefore, lies with the member states.
While analyzing the language policy of the European Union, it is important to realize that the different European institutions all have different approaches to the use of language within the institution. The most multilingual institution of the European Union are the European Parliament. An MP can address the European Parliament in any of the official languages of the EU. Other institutions, however, such as the Commission and the Court of Auditors only use English, French and German. There are also institutions which mainly use one language for internal communication, with the European Central Bank and the European Court of Justice using mostly English and French respectively for internal communication. As such, the language use in most of the European institutions is discriminatory in itself for the purpose of efficiency, ignoring the national languages of other member states. Therefore one could assume that using English as the sole working language of the EU would be a minor shift.
While institutions such as the Commission and the Court of Auditors could switch to English as their sole working language, this is much more difficult for the Court of Justice. Since the Court was established in 1952, the official working language has been French. Due to the legal effect of previous judgements, it is difficult to switch to another languages due to interpretation difficulties between different languages. It is therefore unrealistic to assume the court will change its official working language to English.
Another issue is the inability of a large amount of European citizens, esppecially in the Southern and Eastern parts of Europe, to speak English. Many of these countries have only recently started stimulating its citizens to learn English. As a result, the older generations generally only speaks the national language. Therefore, it could take a few generations before these countries catch up with the rest of Europe in terms of English language proficiency. Any drastic decision on adopting English as the sole official working language of the European Union can therefore likely not be taken in the near future.
While major steps have been taken in increasing multilingualism as well as preserving the various regional and minority language in Europe, this is a long-term process which will have better results as time goes on. While aiding in the preservation of endangered language, the Charter for Regional or Minority languages will probably not be able to prevent several minority languages from becoming extinct. The increasing globalization of the world will furthermore lead to an increase in the use of English. While adopting English as the sole official working language of the European Union would have a positive effect on the efficiency within the different European organizations, I believe it is unlikely this will ever happen. Apart from having a discriminatory effects towards non English speakers, countries such as France and Germany will probably try to prevent a decline in the global status and use of their national language. The language debate will therefore probably continue in the future.
Blog assignment 5: Endangered languages and the potential of (new) media
Twarres- Wêr Bisto. This is perhaps the best example of the use of Frisian in music and media.
The only official regional minority language in the Netherlands is Frisian. In the province of Friesland (or Fryslân, as it is called in Frisian), it has a co-official status next to the Dutch language. In other regions of the Netherlands, such as Limburg, dialects are spoken, but they do not have the status of a language, while Frisian does have this status.
Outside Friesland, there are also areas where this language is spoken, most importantly Noord-Holland, Groningen and Flevoland. Even though Friesland is in the Netherlands, the Frisian language in fact bears more similarities to English than to Dutch. This can be seen, for example, when looking at the Frisian word for bread, which is ‘brea’ (compare to Dutch ‘brood’).
The language situation of Frisian
Frisian is an official language in the province of Friesland, which means that Frisian can be used in parliamentary discussions, media and education. The names of all villages and cities in Friesland appear both in Dutch and in Frisian on signs.
Example of a Dutch and Frisian sign at the village of Exmorra/ Eksmoarre in the province of Friesland.
The use of Frisian is quite actively supported by the Dutch government. In addition, the Frisian language is also recognized as an official regional minority language by the European Charter for Regional or Minority languages. The language has more than 400 000 speakers, which means that it cannot really be considered an endangered language. However, because there is still a risk that the use of this language may decline, the Dutch government pursues an active policy of maintaining the Frisian language.
An important reason for this is that Dutch has a more favourable status among some parts of the Frisian population than the Frisian language. This phenomenon can mainly be observed in the Frisian cities (Ljouwert/ Leeuwarden; Frentsjer/ Franeker et cetera). Therefore, Frisian is more prominent on the Frisian countryside than in Frisian cities.
There are official institutions which research the Frisian language and also promote it, such as the Fryske Akademy (academy for the Frisian language), but for the general public, there are other ways of getting to hear, read, write and speak in Frisian, probably most importantly Omrop Fryslân (Friesland broadcasting).
http://www.fryske-akademy.nl/nl/undersyk/
Omrop Fryslân
Omrop Fryslân is a channel which offers television, radio and digital news. The main language is Frisian, but occasionally they also have broadcasts in Dutch. Omrop Fryslân offers programmes in the areas of news, sports, culture, but also drama series. In addition, Omrop Fryslân also has a weekly one-hour broadcast on Dutch national television (during weekends), which is subtitled in Dutch. As Omrop Fryslân is part of Dutch national television (as are all provincial media), it is a top-down, rather than a bottom-up organization, as Kelly-Holmes would say.
Omrop Fryslân is a medium which aims at a broad audience in Friesland, which appears from the large variety of programmes which are broadcast on it. Omrop Fryslân also aims at a broad audience in the Netherlands, because each weekend they also broadcast a Frisian-language on Dutch national television, with subtitles in Dutch. However, I would personally not know if many people who live outside of the province of Friesland would be interested in Frisian television.
I think Omrop Fryslân is a very efficient medium for Friesland and for the maintenance of the Frisian language. They offer television, radio and internet to the Frisian population, which means that the Frisian population gets actively involved with the Frisian language. Of course, a language can only survive through contact between its members on a day-to-day basis, but a language community which also has media in its own language will have a more solid basis.
Personal opinion
I think it is good that media such as ‘Omrop Fryslân’ exist. The Frisians can of course also understand Dutch, but for many of them, Frisian remains their native language. ‘Omrop Fryslân’ is somewhat similar to other regional media in the Netherlands, such as L1 (for Limburg) and Omroep Brabant for Noord-Brabant, but these media mainly broadcast in Dutch (also because their dialects are not recognized as languages). However, because of the status of Frisian, ‘Omrop Fryslân’ is a unique medium in the Netherlands, which plays an active role in the support of this language.
Flag of the province of Friesland
Limburgish, an endangered language?
In recent times, the use of regional and minority languages seems to have decreased and a shift towards the national language seems to be taking place in many regions across Europe. In 1992, the European Charter for Regional or Minority Languages was adopted by most member states of the Council of Europe to protect and promote regional and minority languages in Europe. One of the regional languages recognized by the charter is the Limburgish language.